مسعودحیدر خواه[۱]
چکیده
فردی به نام شیخ احمداحسایی که از نظر استعداد یک انسان معمولی امّا دارای قوهی واهمه قدرتمند بود در دوران تحصیلش چند خواب میبیند و بعد از آن خود را دارای علم لدنی میداند. وی مسافرتهایی به کشور مصر و بعضی از شهرهای ایران از جمله قزوین انجام داد و عقایدش را بازگو کرد، تا اینکه بعد از مباحثهای که با شهید ثالث- محمد برغانی- داشت، تکفیر شد. به همین جهت وی از قزوین مهاجرت کرد و راهی حج شد. او در میان راه جان خود را از دست داد و در مدینه به خاک سپرده شد. شیخ شاگردان زیادی داشت امّا بهترین شاگردش که ادامه دهنده راه او بود و مکتب شیخیه را رونق داد، سید کاظم رشتی است. سید نیز شاگردانی چون قرّه العين – بانویی هوسباز و شهرت طلب- سید علی محمد شیرازی معروف به باب – مؤسس فرقه بابیه- حاج محمد کریمخان کرمانی- مؤسس فرقه شخیه در کرمان- حاج میرزا شفیع ثقه الإسلام تبریزی- مؤسس فرقه شیخیه در آذربایجان- را تربیت کرد. امّا فقط حاج محمد و حاج میرزا راه استاد را ادامه دادند. با این وجود آن دو نیز برسر مسئلهای اعتقادی- رکن رابع- بایکدیگر اختلاف داشتند.
واژگان کلیدی: شیخیه، شیخ احمد، سید رشتی
[۱] طلبه سطح سه حوزه علمیه قم، رشته فقه و اصول، فعال فرهنگی، آدرس ایمیل: masood.hadrka@gmail.com
