مریم رائیجی[۱]

یونس پیری[۲]

چکیده

نوشتار حاضر با هدف بررسی حق بر آموزش در بین دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل است که به صورت موردی و توصیفی دلایل بازماندگی از تحصیل در نظام آموزش ایران و محله‌ دفتر تسهیلگری و توسعه محلی انجیراب و افسران گرگان را مورد بررسی قرار می‌دهد. هدف پژوهشگر این است که توجه عموم و متولیان را به یک شکل اجتماعی که با شدت فزاینده ای در هر سال رخ می دهد، جلب کند و حق بر آموزش و پرورش رایگان که قانون اساسی و قوانین دیگر بدان تصریح نموده اند را به مسوولان گوشزد نماید. مشکل بازماندگی از تحصیل به ویژه در مناطق حاشیه نشین در حال رشد است. در جهت شناسایی و رفع این مشکل، استفاده از توان حمایتی همه دستگاهها برای جلوگیری از بازماندن کودکان از تحصیل و فراهم نمودن زمینه حضور آنها در مدارس نیاز است. این مطالعه به دو بخش تقسیم می‌شود، در بخش اول کلیات بحث در مورد حق بر آموزش در قوانین موضوعه ایران بررسی می شود و در بخش دوم بخشی از اطلاعات مرتبط با بازماندگی از تحصیل که مربوط به تمام‌شماری دفتر تسهیلگری و توسعه محلی انجیراب و افسران  گرگان (۱۳۹۸)است، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در محله انجیراب ۹/۱۶درصد در مجموع علت عدم ادامه تحصیل خود را دسترسی مشکل به مدرسه، ۰/۳۶ درصد ناتوانی در پرداخت هزینه­ها، ۰/۸ درصد شاغل بودن جهت کمک به خانواده، ۰/۳۶ درصد عدم علاقه به تحصیل و ۱/۳ درصد معلولیت جسمی اظهار نموده­اند.

واژگان کلیدی: حق، آموزش، بازماندگی از تحصیل، قوانین، زیرساخت های آموزشی.

[۱]– کارشناس ارشد حقوق خصوصی.

[۲]– کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی.