محسن مطهری زاده[۱]

چکیده

امروزه سازمانهایی که در تعامل و ارتباط پویایی با شهروندان قرار دارند، از سرمایه اجتماعی به عنوان یک نوع دارایی با ارزش به منظور ارتقای توان و قابلیت خود بهره‌ می‌گیرند. این در حالی است که به رغم اهمیت بالای این مقوله، هنوز از لحاظ نظری تعریف مشخص و روشنی از سرمایه اجتماعی پلیس وجود ندارد. سرمایه اجتماعی پلیس عبارت است از مجموعه‌ای از ظرفیت‌ها و قابلیت‌ها و منابع اجتماعی پلیس شامل اعتماد مردم به پلیس، مشارکت مردم با پلیس، اقتدار، مقبولیت و مشروعیت پلیس ( به عبارتی پذیرش مردمی پلیس) و وجهه و منزلت اجتماعی پلیس است به نحوی که بهره‌مندی از این منابع زمینه تولید و بازتولید نظم و امنیت را در عرصه اجتماع و پاسداری از ارزش های آن جامعه فراهم می‌سازد. این سرمایه با ابعاد «اعتماد مردم به پلیس»، « مشارکت مردم با پلیس»، «اقتدار پلیس» و «مقبولیت و مشروعیت (پذیرش مردمی) پلیس»، «منزلت و وجهه اجتماعی پلیس» و قابلیت سنجش و اندازه‌گیری پیدا می‌کند. سرمایه اجتماعی پلیس را می‌توان حاصل شیوه تعامل موثر بین افراد جامعه و پلیس و وجود هنجارهای مناسب همیاری و همکاری با پلیس تلقی نمود که به‌نوعی ریشه در اعتماد، مشارکت، مقبولیت، منزلت و اقتدار پلیس دارد. خدشه در هر یک از ابعاد می‌تواند تاثیری بسیار مخرب بر سرمایه اجتماعی پلیس وارد نماید. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و نقش پلیس در پیشگیری از جرایم بپردازیم.

کلیدواژگان: پلیس، سرمایه اجتماعی، پیشگیری از جرم

[۱] – کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی.