امیر سعادت پور نصرت آباد[۱]
دکتر پیمان عباسیان[۲]
چکیده
یکی از اصول قانون مسئولیت مدن اصل شخصی بودن مسئولیت می باشد که در فقه و حقوق ایران و فرانسه وجود دارد. به این معنی که هیچکس بار گناه دیگری را به دوش نمی کشد و کسی که باعث ضـرر و آسیبی به دیگری بشود خودش باید ضرر را جبران کند. در حقوق ایران و فرانسه مسـئولیت مـدنی ناشـی از فعـل زیـان بـار صـغیر از مصادیق مسئولیت ناشی از فعل غیر به حسـاب می‌آیـد. لـذا، در حقـوق ایـران کسـانی کـه نگهداری، مواظبت و یا تربیت صغیر را بر عهده دارند، در صورتی که در این تکلیـف کوتـاهی نمایند و بر اثر آن، صغیر به دیگری ضرری برساند، به موجب ماده ٧ قانون مسـئولیت مـدنی مقصر می‌باشند و آنها ملزم بـه جبـران خسـارت وارده خواهنـد بـود در حقوق فرانسه نیز ماده ۱۳۸۴ ق.م.ف به مسئولیت والدین اشاره دارد. در صـورتی کـه والدین کوتاهی نکرده باشد مطابق ماده ١٢١٦ قانون مدنی مورد بررسی قرار می‌گیـرد. ایـن قاعـده، استثنایی از اصل شخصی بودن مسئولیت مدنی می‌باشد. بنابراین هدف مسـئولیت مـدنی در هر دو کشور جبران خسارات زیان دیده است؛ در صـورتی کـه شـرایط و ارکـان مسـئولیت مدنی صغیر جمع باشد، زیان دیده حق دارد جبران خساراتی را که به او وارد شـده اسـت از سرپرست بخواهد. سرپرست صغیر مانند هر مسئول مدنی دیگر، تنها نسبت به خسارات قابل انتساب به خود که ناشی از فعل صغیر باشد مسئولت دارد.
کلمات کلیدی : مسئولیت مدنی، مسئولیت ناشی از فعل غیر، صغیر، شخصی بودن مسئولیت
[۱] – دانشجوی حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلخچی– amirsadat.19977@gmail.com
[۲] – مدرس دانشگاه وریاست پژوهشگاه حقوقدانان بدون مرز – peyman.abbs@gmail.com
