دلنیا حیدری[۱]

چکیده

حق برخوردازی از تامین اجتماعی در اسناد و مقررات بین المللی و منطقه ای به عنوان یک حق اساسی و بنیادین بشری مورد شناسایی قرار گرفته است و در مقابل تحقاق این حق که در صدد حفظ سلامتی ، تامین بهداشت و حمایت از افراد بشر در مقابل سایر تنگاناهای اجتماعی و اقتصادی می باشد. وظایف و تکالیفی نیز برای دولت ها تعریف و تبیین شده است که مبین قاعده مندی این ” حق و تکلیف” برای حفظ حقوق مکتسب افراد بشر برای داشتن یک زندگی سالم و شرافتمندانه برای حفظ کرامت  و ارزش والای او می باشد، ولی به نظر می رسد تنها ” ضابطه مندی حق” و تعیین معیارها و استانداردها و تبیین حداقل های تامین اجتماعی نمی تواند حق افراد بشر را در برخورداری از حقوق تامین اجتماعی تضمین نماید، بلکه نکته اساسی در اجرای حق و تحقق آن در عالم واقع می باشد مهم ترین چالش های پیش روی برنامه بیمه بیکاری در کشور عبارت اند از: فرایند اداری زمان بر، پوشش ندادن جامع همه واجدین شرایط، سوءاستفاده از بیمه بیکاری، تحمیل خواسته ها و سوءاستفادهکارفرمایان، نبود تعادل بین ورودی و خروجی صندوق بیمه بیکاری، ضعف اشتغال مجدد، عدم یکسانی در آمار، وابستگی رفاهی و پوشش ندادن همه نیازها.حقوق کار ایران در زمینه بیکاری هنوز یک حقوق نسبتا نوپاست و بایسته است که با بهره برداری از تجربه موفق کشورهای دیگر و تمسک به استانداردهای سازمان بین المللی کار، گام های رو به جلو برداشته شود.به نظر می رسد که افرادی که با تصمیم خود از شغل قبلی استعفا داده‌اند.به دلیل کوتاهی در انجام وظایف از کار اخراج شده‌اند.اگر کارگر و کارفرما با توافق دو طرفه تصمیم به قطع همکاری بگیرند.به بیمه های خویش فرما (بیمه اختیاری، بیمه مشاغل آزاد، بیمه قالی بافی، بیمه کارگران ساختمانی و … ) بیمه بیکاری تعلق نمی‌گیرد.

واژگان کلیدی: تامین اجتماعی ، کارگر ، کارفرما، بیمه بیکاری .

[۱] كارشناس ارشد حقوق بین الملل