حسين عندليب[۱]
چكيده
يكى از مقررات و قوانين نكاح در فقه و حقوق اسلامى، تطابق دين زوجين است. بر همين اساس، مشهور فقها، نكاح دائمى مسلمان با اهل كتاب و نكاح دائمى‌و موقت با كافر را جايز نمى‌دانند. حال سوال اين است كه اگر يك كتابى يا كافر مسلمان شد، آيا نكاح آن‌ها به حال خود باقى است، يا بايد از همسر خود جدا شود. مشهور معاصران در مورد اهل كتاب حكم به بقاى صحت نكاح كرده‌اند، اما در مورد كافر حكم به جدايى داده‌اند.
بر اساس پژوهش حاضر و واكاوى ادله و ديدگاه‌هاى مشهور قدما و با استناد به قاعده «عسر و حرج» و «لاضرر» فرضيه پژوهش اين است كه در مورد كافر ذمى نيز حكم به صحت بقاى نكاح كنيم. روش ما در اين پژوهش تحليلى ـ انتقادى است. يافته اين پژوهش آن است كه فتواى مشهور قدما بر بقاى زوجيت با كافر ذمى نسبت به فتواى مشهور معاصران ترجيح داشته و با لسان روايات، همخوانى بيشتر دارد.
كليد واژه‌ها : نكاح، اهل كتاب، كافر، ادله فقهى.
[۱] – استاد گروه فقه و حقوق دانشگاه مجازی المصطفی(ص).
