رسول کشمیری لاقانی[۱]

چکیده

یکی از جرایمی که در فقه و حقوق موضوعه ایران، از آن به جرم علیه امنیت و آسایش عمومی‌ مردم و تلاش در جهت ناامن کردن راه‌ها؛ برای ترساندن مردم نام برده شده است، جرم‌ محاربه و اِفساد فی الارض است. جمعی از فقها بر این باورند که اِفساد فی الارض و محاربه جرم واحدی است، اما در مقابل جمعی از فقیهان را اعتقاد بر آن است که «افساد فی الارض» عنوان مجرمانة مستقل و جدا از محاربه است و بر همین اساس، قانون گذار در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ش. به بیان مستقلی از این جرم پرداخته و رفتارهای منجر به این مجازات به صورت جداگانه مورد جرم انگاری قرار گرفته شده است. به نظر می رسد عمده این رفتار را باید در مبانی جرم انگاری جرم افساد فی الارض مورد بررسی قرار داد که بر اساس منابع موجود در آیات قرآن و احادیث وارد شده، به این عنوان به صورت مستقل پرداخته شده است که تفاوت های عمده ای با جرم محاربه دارد.

کلیدواژه ها: افساد فی الارض، محارب، حدود، مجازات، جرم انگاری، اعدام، جرایم علیه امنیت

[۱] . دانشجوی دکتری، رشته فقه و مبانی حقوق، گرایش دکتری تخصّصی مذاهب فقهی، دانشگاه ادیان و مذاهب اسلامی قم؛ معاون آموزش حوزه علمیه و استاد حوزه ها و دانشگاه های استان گیلان، ایران، و فعال فرهنگی و اجتماعی، نویسنده مسؤول، Keshmirilaghani35@gmail.com