مریم مرواریدی[۱]

چکیده:                                                                         

معنویت گرایی و تقرب الهی که با کامل شدن انسان و رسیدن او به کمال مطلق حاصل می شود، مبتنی بر تعالیم الهی بوده و از معنویت منهای توحید به دور است و از طریق اعتقاد به توحید و عالم غیب روح و باطن انسان معنوی شکل می گیرد. این معنویت از طرق مختلف می تواند کسب شود و تأثیر فوق العاده ای در ابعاد مختلف حیات فردی و اجتماعی بشر، در دو بعد مادی و معنوی خواهد گذاشت. از جمله اموری که می تواند در معنویت گرایی مطلوب انسان به صورت فردی تأثیرگذار باشد بصیرت، آرامش، نشاط و امید است. با اعتقاد به خدا زمینه انجام عمل و رسیدن به کمال در افراد شکوفا می شود و از آن جائی که انسان موجودی اجتماعی است، معنویت او علاوه بر تأثیرگذاری در اجتماع می توانند از طریق اجتماع نیز به معنویت مطلوب نزدیک گردند. از شاخصه های اجتماعی موثر در معنویت مطلوب می توان به ولایت محوری، ایثار، محبت به مردم و احترام به آنها، ظلم ستیزی، انس با قرآن، دعا و نیایش اشاره نمود. اما مهمترین امر ارزشمند در این امور، خلوص نیت است، اخلاص، معيار ارزش عبادت ، مقامى از مقامات مقرّبان الهى و هدف دين است؛ هر كس آن را يافت، موهبتى الهى نصیبش گشته كه به وسيله آن به مقامات بزرگى می رسد. نقش و تأثير و كاركرد اخلاص، محدود به هيچ حدي نيست و همه ي شئون زندگي فرد و جامعه را در بر مي گيرد.

کلید واژه: شاخص، معنویت، مطلوبیت، معنویت گرایی

[۱]. دارای مدرک سطح سه (کارشناسی ارشد)، رشته تفسیر و علوم قرآن، استاد حوزه علمیه خواهران، پژوهشگر، فعال فرهنگی و آموزگار پایه اول دبستان با کد پرسنلی ۳۶۰۱۱۰۶۵، نویسنده مسؤول، maryam.morvaridi@yahoo.com