عزیز عبادی[۱]

علی محمدی تهرودی[۲]

علی ابو سعیدی منوچهری[۳]

رضا آباد[۴]

چکیده

رابطه اولیاء و مربیان تعاملی دوطرفه است. هر دو عامل موثر تربیتی باید به نقش خود عمل کنند تا تعلیم و تربیت ثمربخش شوند. روابط اولیاء و مربیان  از ضروریات اولیه تربیت فرزندان است؛ هر چه قدر اولیاء و مربیان  بیشتر باشد تربیت شرایط مطلوب تری خواهد داشت و برعکس هر اندازه شکاف در روابط اولیاء و مربیان  ایجادشود تربیت دانش آموزان شرایط نابهنجاری خواهد داشت.ارتباط موثر بین این دو نهاد باعث می شود دوگانگی آموزشی و تربیتی کمتر شده و دیدگاه همسویی بین آن ها در مورد تحصیل، تربیت و پیشرفت برقرار شود. در این تحقیق به بررسی جایگاه انجمن اولیاء و مربیان در نظام تربیتی آموزش و پرورش پرداخته شده است. روش تحقیق کتابخانه ای بوده و آن چه از این پژوهش بر می آید، حاکی از آن است که ارتباط موثر و مستمر بین اولیاء و مربیان  و همکاری و هماهنگی این دو عامل مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمربخش بوده وباعث شکوفایی و پویایی آموزش و پرورش کشور باشد.

واژگان کلیدی: آموزش و پرورش، نظام تربیتی، انجمن، اولیاء، مربیان، جایگاه.

[۱] کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث، مرکز پیام نور اهواز، فرهنگی ( معلم)، ایمیل: Azizarvand98@gmail.com

[۲] کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی ، دانشگاه باهنر کرمان، دبیر تاریخ، ایمیل: alimohammaditahrudi@gmail.com

[۳]  فوق لیسانس فرهنگ و زبان های باستانی از دانشگاه آزاد جیرفت، دبیر تاریخ متوسطه دوم، ایمیل: chehretarikh@gmail.com

[۴] کارشناسی ارشد علوم قرآنی از دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم زابل، معلم و فعال فرهنگی، ایمیل: …Reza.abar@1366gmail.com