شکوفه مجتهدی^[۱]

داود عباسی^[۲]

چکیده:

     سازمان ملل به عنوان یک نهاد بین المللی، حدود یک سال پس از موفقیت انسان برای راه یافتن به فضا، کمیته استفاده صلح آمیز از فضا ( کوپیوس) را تاسیس کرد. دولت‌ها برای اینکه نظام حقوقی مشخصی برای فضای ماورای جو  ایجاد کنند به تدریج عضو این کمیته می شدند. این کمیته به سرعت به تنظیم مسائل حقوقی فضای ماورای جو و قانونمند کردن آنها اقدام کرد. به طوری که از سال ۱۹۶۲ موفق به تصویب پنج معاهده بین المللی مهم در زمینه حقوق فضا شد. همچنین سازمان ملل متحد در حوزه فضای ماورای جو اعلامیه ها و قطعنامه‌های بسیاری صادر کرد. ما در این مقاله این هدف را دنبال می کنیم که نقش دولتها در شکل گیری این رژیم های حقوقی در چهار مورد را مورد بررسی قرار دهیم. از تجزیه تحلیل رژیم های حقوقی این نتیجه به دست می‌آید که امنیت در فضا و امکان بهره برداری صلح آمیز از آن، از طریق رژیم های حقوقی که توسط جوامع بین‌المللی پذیرفته شده است، قابل دستیابی است نه نظامی کردن آن و استقرار سلاح در فضا. بنابراین لازم است مقررات و اصولی توسط دولت‌ها برای بهره‌برداری بهتر و مدیریت فضا تدوین شود.و امکان استفاده برای همه فراهم شود.

واژگان کلیدی: فضای ماورای جو، فضانورد، سلاح فضایی، محیط زیست فضا، سنجش از راه دور

  [۱] -دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه حقوق، تبریز،ایران. sh.mojtahedi@yahoo.com

[۲] -استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه حقوق، تبریز، ایران