معصومه سعید[۱]
چکیده
در دیدگاه شیعه افضلیت یکی از شروط امامت است. اما عده ای از متکلمان اشعری و معتزلی تقدیم مفضول بر افضل را برای توجیه کار صحابه در کنار زدن حضرت علی(ع) از خلافت، جایز دانسته و ضرورت امامت افضل را به شرط آنکه امامتش موجب فتنه و آشوب نگردد، را پذیرفته و مسئله مصلحت را مطرح کردند. ایشان برای اثبات مصلحت نبودن خلافت حضرت علی(ع) اموری مانند: جوانی حضرت، شوخ طبع بودن ایشان و… را مطرح کردند. در این نوشتار به شیوه توصیفی – تحلیلی به بررسی این دو دیگاه و نقد دیدگاه مصلحت پرداخته شده است.
واژگان کلیدی: امامت، افضلیت، مصلحت، شیعه
[۱] – عضو هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
