شهلا ستوده[۱]

آرام رجب زاده[۲]

چکیده

ظلم به حيوانات از جرايم شناخته شده در حوزه­هاي قضایی مختلف است. تدارک آب و خوراک مناسب، شرایط زیستی و روانی صحیح و لزوم دسترسی به بهداشت و درمان از جمله مهم­ترین حقوق حیوانات می­باشد که در حقوق داخلی، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و قوانین کیفری به این مسئله به طور خاص توجه شده است و در عرصه بین المللی نیز اسناد بین المللی متعددی در زمینه حفاظت محیط زیست حمایت از حقوق حیوانات منعقد شده است ولی با این وجود شاهد نقض گسترده حقوق حیوانات در سطح ملی و بین­المللی می­باشیم. متأسفانه مقررات كيفری ایران از اين جهت بسيار ناقص بوده و به جز مقررات معدودي، مستند عام در اين خصوص ندارد. با توجه به عدم وجود بسترهاي فرهنگي لازم در ایران و وجود رگه­هایی از مذهب در قوانین، در حال حاضر قوانین سختی در خصوص جرم­انگاري حیوان آزاری در مقررات كيفری ایران وجود ندارد و آزار و کشتار حیوانات رواج بسیاری در ایران دارد که عدم حمایت از امنیت زیست حیوانات و مجازات نشدن آزاردهندگان، اعتراضات فراوانی را به همراه داشته است. در تحقیق حاضر، سعی بر این است با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی جرایم علیه حیوانات و حقوق آنان را مورد بررسی قرار دهیم.

واژگان کلیدی: حیوان آزاری، جرم­انگاری، حقوق حیوانات، اسناد بین­المللی، ایران.

[۱]– کارشناسی ارشد حقوق بین­ الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران، عضو انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد

[۲]– دانشجوی دکتری تخصصی حقوق بین­ الملل عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه، ایران، عضو انجمن ایرانی مطالعات سازمان ملل متحد