بدریّه زریاب موسوی[۱]

چکیده

مطبوعات امروزه به عنوان عضوی جدایی ناپذیر در زندگی بشر چنان رسوخ کرده است که هیچ کس نمی تواند منکر مؤثّر بودن آن از هر حیث در جوامع بشری باشد. طیف گسترده ای از مخاطبین که این ابزار به خود جذب کرده، امروزه مطبوعات و رسانه را به عنوان یکی از ابزار های تأثیرگذار در حاکمیّت و دولت ها قرار داده است. قانونگذار کشور ما با توجّه به سبقه فقهی و مذهبی که در طی سالیان متمادی در میان مردم رواج داشته است، بعد از فراز و نشیب های گوناگون، اقدام به تصویب قانون مطبوعات نمود که برخی از عناوین در آن به صورت جرم تعیین شده و برای مرتکبان آنها مجازات های متعدّدی وضع شده است. در این میان، توجه به مبانی فقهی قانونگذار در تعیین مصادیق مجرمانه و مجازات های هر یک از اهمیّت بسزایی برخوردار است و لذا نگارنده با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی منابع مکتوب در این زمینه، اعم از کتب، دروس خارج فقها و غیره تدوین نماید تا مبانی جرم انگاری این بند از قانون جرایم رایانه ای با موضوع جرم بوده و همچنین حرمت تحریک جامعه اسلامی به قومیت گرایی و تجزیه طلبی را با استفاده از منابع چهارگانه فقهی مورد بررسی قرار داده و در نتیجه هم به مشروعیّت این قانون از حیث مستندات فقهی پرداخته و هم ادلّه موافقین و مخالفین را در این زمینه مورد نقد و بررسی قرار دهد.

واژگان کلیدی: تحریک به قومیّت گرایی ، قانون جرائم مطبوعاتی، جرم انگاری.

[۱]. سطح سه (کارشناسی ارشد)، رشته فقه و اصول، اشتغال به سطح چهار (دکتری)، رشته فقه و اصول، مدیر و استاد مدرسه علمیّه الزهراء (سلام الله علیها)، شهر شوش، استان خوزستان، ایران، پژوهشگر و فعّال فرهنگی، نویسنده مسؤول، kariminiya2003@yahoo.com