علیرضا بیرجندی[۱]
چکیده:
بیمه نوعی خدمت است و مانند همه کالاها و خدمات دارای بازار است. بازار بیمه به دلیل ویژگی های خاصی که دارد دربردارنده سه رکن خریدار، فروشنده و تنظیم گر می باشد. تنظیم به منظور شناسایی موارد ی که بازار در آن با شکست مواجه می شود و نظارت به قصد کنترل کردن نارسایی های ناشی از موارد مذکوراعمال می گردند. به همین جهت، هر دولتی با توجه به شرایط و امکاناتی که دارد روش ها و ابزارهایی را برای تنظیم و نظارت بر بازار بیمه به کار می برد، در ایران نیز پس از خصوصی سازی بازار بیمه، جهت تنظیم و نظارت در بازار بیمه از روش کنترل و دستور استفاده می گردد. درا ین راستا تنظیم و نظارت کارا و مؤثر بر صنعت بیمه همراه با گسترش رقابت به منظور جلوگیری از انحرافات که می‌تواند ضربات جدی به صنعت وارد کند، یکی از چالشه ای اساسی صنعت بیمه کشور است. مقاله حاضر به بررسی ساختار تنظیم گری بیمه مرکزی با تاکید بر بیمه شخص ثالث پرداخته است. و در پی پاسخ به سوالات: تنظیم و نظارت در ایران چگونه است؟ دولت از چه روش و ابزاری برای این کار استفاده می نماید؟ و از نظر خبرگان این روش و ابزار دارای چه جایگاه از اهمیت و عملکرد است؟ نتایج نشان می دهد ابزارها و روش های آشکار سازی، نقدینگی، تهدید به تعقیب، اقدامات پرداخت.و شکایت مشتریان دارای عملکرد بالایی هستند و باید مورد توجه قرار گیرند.
کلیدواژه ها: تنظیم گری، بیمه مرکزی، شخص ثالث.
[۱] – دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه تهران.
