زهرا حقایقی[۱]

 محمد مقدم فرد[۲]

چکیده:

برای مبارزه با جرم قاچاق، که جزء جرایم سازمان یافته ی فراملی است، نیاز است علاوه بر قوانین داخلی و ملی، تدابیری امنیتی و حمایتی غیرکیفری اتخاذ گردد تا بتوان راهکارهای کارآمد پیشگیرانه ای اعمال نمود. در راستای تحقق این مهم کنوانسیون مبارزه با جنایات سازمان یافته فراملی (کنوانسیون پالرمو) و دو پروتکل ضمیمه آن، یعنی پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق انسان به ویژه زنان و کودکان و پروتکل مقابله با قاچاق مهاجران به تصویب رسیده است. از مهم ترین تدابیر پیشگیری وضعی پیش بینی شده در این کنوانسیون، تدابیری در جهت افزایش ریسک ارتکاب جرم و کاهش عواید حاصل از جرم می باشد. کشور ایران نیز گرچه تاکنون این کنوانسیون را مورد تصویب قرار نداده است، لیکن در جهت مبارزه با این پدیده خطرناک با تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان، سعی در مبارزه با این جرم نموده است. اقدامات پیشگیرانه ی وضعی (افزایش ریسک ارتکاب جرم) در قانون مبارزه با قاچاق انسان به صورت ابطال پروانه فعالیت، موسسه و شرکت و نیز به صورت ضبط اموال پیش بینی شده است.

واژگان کلیدی: پیشگیری وضعی، جرم سازمان یافته، قاچاق انسان، کنوانسیون پالرمو

[۱] – دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حقوق ، دانشگاه مفید، قم، ایران.

[۲] – استادیار، گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، ممسنی، ایران