امیر آقامحمدی قندیلو[۱]        عرفان معصومی[۲]          فرحان پاشائی پایدار[۳]

چکیده:

پلیس ویژه درلایحه رسیدگی به جرائم اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۸۳پیش بینی شد اما تصویب نگردید. ماده ۳۱ قانون آئین دادرسی کیفری  مصوب ۱۳۹۲ نیروی انتظامی را  به  ایجاد پلیس مخصوص اطفال  و نوجوانان مکلف گردانید که تا به امروز این امر تحقق نیافته  و تفکیکی در مقابله  و برخورد پلیس  با متهمان بزرگسال و کودک ایجاد نشده است. ضابطان ویژه علاوه بر دارا بودن تمامی وظایف مشترک با سایر ضابطین ، وظیفه دارند در برخورد با اطفال بزهکار عطوفت خاصی به خرج دهند  تا کودک بزهکار در کنار اقدامات اصلاحی و تربیتی ، ضمن اعتماد  به پلیس  و  با امنیت خاطر  همکاری های موثری  با پلیس داشته باشد.  این  پژوهش  به  روش کتابخانه ای ، بصورت تحلیلی  بر آن است  با بررسی وظایف  و  اختیارات پلیس ویژه ،  تاثیر تشکیل این قوا در کاهش میزان بزهکاری کودکان رامورد نقد وبررسی قرار دهد. اینکه رفتارپلیس در برخورد با متهمین خرد سال  تا چه اندازه می تواند نقش بازدارندگی و بازپروری داشته باشد؟  آنچه مشخص است در حال حاضر رفتار پلیس  با افراد بزهکار زیر ۱۸ سال ، تفاوت چندانی با بزهکاران بزرگسال ندارد. از آنجایی که کودکان هرکشوری ، جزو نیروی انسانی و منصب داران آینده هستند ،  ضروری است با تکیه بر قوانین بین المللی و طرح سیاست جنایی افتراقی تلاش شود عملکرد پلیس ویژه اطفال و نوجوانان برابر با استانداردهای بین المللی باشد.

کلید واژگان:  ضابط قضائی، اطفال و نوجوانان،  مسئولیت کیفری،  اصلاح و تربیت، وظایف پلیس ویژه

• دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی (نویسنده مسئول) amiraghamohammadi1991@gmail.com

[۲] – دانشجوی کارشناسی حقوق، گروه حقوق، موسسه آموزش عالی چرخ نیلوفری آذربایجان،  تبریز، ایران  masumierfan1@gmail.com 

[۳] – دانشجوی کارشناسی حقوق، گروه حقوق، موسسه آموزش عالی چرخ نیلوفری آذربایجان،  تبریز، ایران  fp8682505@gmail.com