على اكبر محمد زاده [۱]
چكيده
«ورزش» علاوه بر مزايا و فوايد فراوان به جهت طبيعت خود عوارض و آسيب‌هايى هم به دنبال دارد. كسى كه تمايل و علاقه به انجام يك رشته ورزشى پيدا مى‌كند، معمولاً بر اساس مقررات و ضوابط فنى حاكم بر آن ورزش به حركات ورزشى مى‌پردازد، با اين حال اگر او در ضمن فعاليت ورزشى به شخص ديگر صدمه بزند، آيا مسئوليت مدنى(ضمان) آن متوجه او مى‌شود. اين پرسشى است كه اين روزها زياد مطرح مى‌شود! براى دستيابى به پاسخ اين پرسش بايد متون فقهى ـ حقوقى و قوانين موضوعه بررسى كرد. با مراجعه به اين متون و قوانين موجود در جمهورى اسلامى ايران مشخص مى‌گردد كه عنصر «تقصير» در ايجاد مسئوليت مدنى شرط است. يعنى اگر شخص در حين انجام فعاليت ورزشى از روى «تقصير» به طرف ديگر آسيب وارد كند، ضامن است و در غير اين صورت بر اساس ماده ۱ قانون مسئوليت مدنى و تصريح فقها، ضمانتى متوجه اين شخص نيست. روش ما در اين پژوهش توصيفى ـ تحليلى است.
واژگان كليدى: مسئوليت مدنى، ضمان، ورزشكاران، فقه و حقوق
[۱] ـ استاد دانشگاه آزاد اسلامى واحد تهران جنوب، دانش آموخته خارج فقه و اصول حوزهعلميه قم. mohammadzadeh15@gmail.com
